Na chrześcijańskich płytach nagrobnych często umieszcza się skrót D.O.M. Jego rozwinięcie to łacińskie słowa „Domus Omnium Mortuorum”, co oznacza „Dom Wszystkich Zmarłych”. Ów skrót spotykamy również na murach świątyń. W tym przypadku inaczej go jednak odczytujemy – jako „Deo Optimo Maximo”, czyli „Bogu Najlepszemu, Największemu”.
Oba zwroty są zainspirowane rzymskimi inskrypcjami. Otóż w Starożytnym Rzymie na nagrobkach umieszczano takie skróty, jak D.M.S. albo D.M., czyli – kolejno – „dis Manibus sacrum” („poświęcony bogom Manom”) oraz „dis Manibus” (po prostu „bogom Manom”). Warto też dodać, że na świątyni Jowisza Kapitolińskiego znajdował się napis „Iovi Optimo Maximo”, czyli „Jowiszowi Najlepszemu, Największemu”. Również na nim wzorowali się później chrześcijanie (analogicznie: „Bogu Najlepszemu, Największemu”).
R.I.P. także pochodzi z łaciny. Oznacza „Requiescat in pace”, czyli „Niech spoczywa w pokoju”. Skrót (bądź cały napis) zaczął się pojawiać na chrześcijańskich płytach nagrobnych w XVIII wieku. Można się też spotkać z innymi, dłuższymi wersjami, jak np. „Requiescat in pace et in amore” – „Niech spoczywa w pokoju i w miłości”.
W różnych epokach także inne skróty umieszczano na grobach. Na przykład na nagrobkach żołnierzy znajdujących się na galicyjskich cmentarzach z czasów I wojny światowej znajdziemy skróty, które dostarczają nam informacji o charakterze wojskowym na temat pochowanych. Przykładowo B.F.A.R. oznacza „Bayrisches Feld Artillerie Regiment”, tzn. „Bawarski Pułk Artylerii Polowej”.
Zostaw komentarz
Zaloguj się, aby dodawać komentarze