Pierwsze epitafia pochodzą z V wieku p.n.e., kiedy to Ateńczycy podczas wojen z Persami zagrzewali do boju swoje wojska krótkimi utworami o charakterze panegirycznym. Chociaż epitafium bezpośrednio dotyczy zasług osoby zmarłej, niezwykle rzadko można spotkać teksty mówiące w prost o śmierci i umieraniu. Wyjątek stanowią epitafia osób zabitych, które to gloryfikują męską postawę poległego w boju. Wraz z rozwojem gatunku pojawiały się pierwsze malowane lub rzeźbione portrety zmarłego, sceny figuralne oraz motywy symboliczne i alegoryczne atrybuty. Epitafium może stanowić również ozdobna płyta z napisem ku czci zmarłego, znajdująca się nie tylko w miejscu pochówku, ale np. w kościele, na flarze lub jakimkolwiek innym miejscu związanym ze zmarłym. Jednym z najsłynniejszych epitafiów jest znaleziony w Turcji epigramat zamieszczony na kolumnie. Treść epitafium zawiera nie tylko tekst inskrypcji, ale również zapis znaków muzycznych. Relikt ten jest jedynym w pełni przetłumaczonym zapisem melodycznym pochodzącym z czasów starożytnych.
Epitafia można spotkać nie tylko na cmentarzach, ale również w kościołach. Najciekawszym przykładem jest epitafium Kallimacha skomponowane według modelu Wita Stwosza, który można podziwiać w krakowskim kościele Świętej Trójcy.
Zostaw komentarz
Zaloguj się, aby dodawać komentarze