Śmierć bliskiej osoby stanowi zawsze trudne przeżycie dla członków rodziny i przyjaciół zmarłego. Okres, który przypada po niej, nazywamy żałobą. Definiuje się ją jako zewnętrzny wyraz stanu, w jakim człowiek znajduje się po tym, gdy odszedł ktoś dla niego ważny. Jest ona w dużym stopniu ukształtowana przez tradycję. Należy ją jednak odróżnić od wewnętrznego odczucia straty. Żałoba stanowi formułę, która pozwala w sensie społecznym podzielić się swoim bólem, a jej czas często jest określony kulturowo. Jeśli natomiast chodzi o przeżycie straty, trwa ono dotąd, dopóki taką potrzebę przejawia dana osoba, i wyraża się w sposób fizyczny (np. bezsenność, zmęczenie), duchowy (np. w postaci praktyk religijnych albo rozważań eschatologicznych, czyli dotyczącym umierania i życia po śmierci), emocjonalny (smutek, rezygnacja) oraz poprzez zachowanie (płacz, rozmowy). Z kolei żałoba ma na celu podkreślenie stanu, w którym człowiek się znalazł, poprzez manifestację mającą charakter estetyczny, czyli szczególnie poprzez ubiór. Oczywiście w tym kontekście mamy bardzo dużo możliwości, generalnie jednak pewne kluczowe elementy stroju żałobnego są ukształtowane przez kulturę i religię.
Zgodnie z tradycją żałoba po śmierci męża albo żony trwa rok, po rodzicach, braciach, siostrach i dziadkach - pół roku, a po dalszych krewnych - trzy miesiące. W tym czasie zwyczajowo obowiązuje czarny ubiór. Po rodzicach dodatkowo powinno się nosić przez pół roku tzw. pół-żałobę, która wyrażana jest poprzez strój w kolorze szarym. Tradycyjnie okres żałoby wykluczał udział w wydarzeniach o charakterze rozrywkowym, takich jak imprezy, koncerty. Obecnie jednak odchodzi się od tego - także ze względów psychologicznych, ponieważ zupełna izolacja utrudnia stabilizację emocjonalną. Kiedyś zasady dotyczące ubioru były bardzo ściśle określone. Kobiety nie mogły mieć odsłoniętych ramion czy nóg. Zabronione były dekolty. Nie zalecano intensywnych perfum czy ozdób. Pewny wzorzec stanowiła czarna skromna sukienka i rajstopy tego samego koloru. Obecnie odchodzi się od tych sztywnych reguł na rzecz pewnego zróżnicowania, którego jednak elementem wspólnym jest skromność i minimalizm. Strój żałobny obowiązujący podczas pogrzebu mężczyznę to niezmiennie czarny garnitur. W okresie przypadającym po pochowaniu zmarłego w jego ubiorze powinien również dominować wspomniany kolor.
Warto też wiedzieć, że zgodnie z tradycją podczas pogrzebu w pełni czarny strój przysługuje rodzinie zmarłego, natomiast pozostałym - stonowany, ciemny ubiór (dopuszczalne barwy to szarość, grafit, granat). Dzisiaj zasada ta stanowi jednak raczej wskazówkę niż obowiązek.
Zostaw komentarz
Zaloguj się, aby dodawać komentarze