W przewodnikach po stolicach wielu europejskich krajów znajdziemy często opisy zabytkowych nekropolii. Chodzi m.in. o cmentarz Highgate w Londynie, Père-Lachaise w Paryżu, Mirogoj w Zagrzebiu czy cmentarz na Rossie w Wilnie, o których pisaliśmy w innych artykułach. Niniejszy tekst poświęcony jest słynnej nekropolii lizbońskiej, czyli cmentarzowi o nazwie Prazeres. Znajduje się on w położonej w zachodniej części metropolii dzielnicy Estrela.
Historia cmentarza Prazeres
Cmentarz powstał w 1833 roku, kiedy w mieście żniwo śmierci zbierała cholera i konieczne było wygospodarowanie nowych terenów na kolejne miejsca pochówków dla ofiar zarazy. „Prazeres” to nazwa dawnej farmy, na której obszarze został założony. Co ciekawe, po portugalsku słowo to oznacza „przyjemność”.
Kto jest pochowany na cmentarzu Prazeres?
Na Cemitério dos Prazeres spoczywał jeden z najbardziej popularnych i uznanych portugalskich pisarzy, Fernando Pessoa. Został on na nim pochowany w 1935 roku, jednakże dokładnie pięćdziesiąt lat później ciało prozaika przeniesiono do Klasztoru Hieronimitów. Na terenie nekropolii znajdziemy obecnie miejsca pochówku takich artystów, jak pisarzy Antonio Tabucchiego i Henrique Lopesa de Mendonçy, kompozytora Alfredo Cristiano Keil czy malarza José Malhoa.
Na cmentarzu spoczywa również ciało znanego milionera António Augusto Carvalho Monteiry. Architektem, który opracował projekt jego grobowca, był Luigi Manini, autor należącego do Maneiry pałacu Regeleiry położonego w Sintrze. Ciekawostkę stanowi fakt, że do obu obiektów pasuje jeden, ten sam klucz. Budynki wyróżniają się ponadto tym, że ich elewacje pokryte są zdobieniami odnoszącymi się do symboliki masonerii. Możemy na nich zobaczyć m.in. pszczoły symbolizujące pracowitość, klepsydrę będącą metaforą przemijania oraz maki, które dla wolnomularzy stanowią symbol wiecznego snu.
Inny znany obiekt znajdujący się na cmentarzu Prazeres to mauzoleum żyjącego w latach 1781-1850 Pedro de Sousa Holstein – Duque de Palmela. Na uwagę zasługuje fakt, iż jest to największe mauzoleum w Europie pozostające w dalszym ciągu w rękach prywatnych. Pochowano w nim aż 200 osób z tego samego rodu.
Warto również wiedzieć, że na cmentarzu spoczywa ciało Jana Szembeka, polskiego wiceministra spraw zagranicznych i dyplomaty z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Zmarł on w Estoril w pobliżu Lizbony w 1945 roku.
Zostaw komentarz
Zaloguj się, aby dodawać komentarze